مه دخت فریبای پریوش تو کجایی از من شده ای خسته و از عشق فراری من پای تو ماندم که به اثبات رسانم تو ماه ترین دختر این بوم و دیاری بی گمان به گریه میرسم نه نگو به تو نمیرسم وای من تورا ندارم عطر تو برای منن نفس خانه ام بدون تو قفس نه نرو نمیگذارم جان و دل میبری چون نشد خبری بی وفا وفا نداری میبری دل مرا ماه من بگو چرا قصد آمدن نداری مه دخت فریبای پریوش تو کجایی از من شده ای خسته و از عشق فراری من پای تو ماندم که به اثبات رسانم تو ماه ترین دختر این بوم و دیاری بی گمان به گریه میرسم نه نگو به تو نمیرسم وای من تورا ندارم عطر تو برای منن نفس خانه ام بدون تو قفس نه نرو نمیگذارم